Leven in Bogotá, PAZ, Cauca y la Zona Cafetera
Blijf op de hoogte en volg Rowana
16 Mei 2013 | Colombia, Bogota
Let’s try, een poging om samen te vatten wat er in de 2 maanden na de Amazones allemaal is gebeurd. We kregen eindelijk ons eigen appartementje, samen met Karla en Eden. Het begin van een nog leukere tijd! Ook heb ik toch nog een lekker festivalletje mee kunnen pakken hier in Colombia, en wie had gedacht dat dat nog leuker zou zijn dan in Nederland. Geweldige locatie midden tussen de bergen, heerlijk sfeertje, leuke mensen, goed weer, goede muziek.. Wat wil je nog meer. Ook hebben we de laatste maanden iedere keer weer nieuwe leuke clubs in Bogotá gevonden, en nog steeds zijn we niet overal geweest, geweldige stad is het. Een paar goede technofeestjes bezocht, heel avonden salsa dansen (beter gezegd, poging tot;)!), bootyshaken tot je niet meer kunt op reggeaton, of, voor ongeveer 10 euro de hele avond onbeperkt drinken in 1 van de grootste clubs in Bogotá met 9 zalen en een geweldig openluchtterras.. Alles kan en alles mag, dus zelfs wat dat betreft hoef ik Nederland niet te missen! Iedere keer nieuwe restaurantjes ontdekken behoort ook tot onze dagtaken, living the goodlife. Tussendoor ook nog een keer tentamens gehad, die ook goed (genoeg) zijn gegaan.
Erg bijzonder was de dag dat er allerlei protestlopen voor de vrede waren, waarbij Colombianen vanuit heel het land naar Bogotá kwamen, de “Marcha por la paz”. Iedereen deed mee, scholieren, studenten, arbeiders, daklozen, gezinnen, noem het maar op. Het leek alsof heel Bogotá + andere steden ineens allemaal in de straten stonden, veel politie en millitairen, chaos. In het begin was het allemaal wat angstaanjagend, maar al snel bleek dat mensen niet echt kwaad wilden en alleen maar hun meningen wilden laten horen. We hebben een tijdje staan kijken op verschillende plaatsen, maar gingen daarna weg. Blijkbaar is het in het hartje van de stad wat minder rustig verlopen en moest de politie hardhandig ingrijpen, maar dat heb ik alleen maar van horen zeggen. Een week later begon het Congres voor de Vrede, dat ieder jaar in Bogotá plaatsvindt en waarbij wederom vanuit heel het land de bevolking naar Bogotá komt, inclusief de inheemse bevolking, zodat zij ook hun mening kunnen laten horen. Politici uit allerlei landen zijn aanwezig, het is een groot mediaspektakel, maar het allerbelangrijkste is dat het openbaar is, het was op de openbare universiteit (waar ook een heel soort “camping” op de campus was opgebouwd waar dat mensen uit andere steden konden slapen) waardoor iedereen hun mening kenbaar kan maken. Super interessant!
Vlak na dit Congres gingen we met ons vak ‘Conflicttheorie’ naar een provincie in het zuiden van Colombia, Cauca. Dit staat nog steeds bekend als 1 van de gevaarlijkste provincies omdat de FARC hier nog aanwezig is, en dit uitstapje was bedoeld om ons te kunnen laten zien dat het conflict toch daadwerkelijk invloed heeft op de bevolking, dat het nog steeds speelt ook al merk je dat niet in Bogotá en om het vanuit andere uitgangspunten te bekijken. Het was een heel ander soort tripje dan ik tot nu toe heb gemaakt, maar het was ontzettend interessant om met verschillende inheemse bevolkingen te kunnen spreken, om weer een andere kant van Colombia te zien. Ook was dit mijn eerste ervaring met de verschrikkelijke, lange busreizen, het eerste dorpje waar we naartoe gingen, Santander de Quilichao, is 18 uur met de bus. Toch, al met al, viel het mee. We sliepen met de hele groep, ongeveer 70 mensen, op een grote finca. Daar hadden we ook de eerste ontmoeting met de inheemse bevolking. Na Santander deQuilichao gingen we naar Popayán, wat veel indruk heeft gemaakt omdat het er zo geweldig mooi was, de hele stad is helemaal in het wit! We zijn daar naar de universiteit geweest voor een soort “congres” over het conflict in Colombia. Na een hele dag serieus zijn was het natuurlijk ’s avonds tijd om lekker uit eten te gaan, de nodige drankjes te benuttigen en te dansen! De dag erna zijn we naar een universiteit van de indígenas geweest in het dorpje Silvia, weer totaal anders en waar het conflict ook weer vanuit een totaal andere hoek werd benaderd. Na 3 dagen “serieuze” dingen, konden we de laatste dag heerlijk ontspannen op de finca met een heerlijk groot zwembad, muziek, drankjes en de hele dag zon. Goed leven!
Na dit uitstapje, heb ik 3 daagjes even heel hard gestudeerd, want het volgende tripje stond alweer gepland: de Zona Cafetera, ofterwijl, het koffiedistrict. Deze week heb ik denk ik meer in de bus geleefd dan in mijn huis, want ook dit was weer een busreis van 10 uur! Maar alles went;). De eerste dag gingen we naar Santa Rosa, een redelijk klein stadje. Na daar rondgelopen en gegeten te hebben, gingen we naar de thermaalbaden. Geweldig!! Tussen de bergen, watervallen en meest bijzondere bomen die ik ooit heb gezien, lekker de hele dag chillen in 4 verschillende soorten warmwaterbronnen. En toen er een korte regenbui was, werd het zelfs nog mooier. We sliepen in een soort blokhutten en de volgende dag vertrokken we al vroeg naar onze volgende bestemming, Armenia. Voor Armenia zijn we eerst kort in Pereira geweest, wat echt een lelijke stad was omdat het heel industrieel is, wat totaal niet in het plaatje van de koffiezone past omdat alles er juist enorm groen is en nog heel “traditioneel”. Hier was verder dan ook niet veel te zien dus we gingen al snel verder. Armenia was een wat grotere stad, maar echt een stad van verschillen. Net buiten Armenia zijn we naar een grote koffiefinca geweest, waarbij je dus weer in de bergen zit maar met onwijs grote plantages en dus alles alleen maar groen groen groen. We hebben een rondleiding gehad waarbij het koffieproces is uitgelegd, hebben zelf bonen geplukt in de plantages, vervolgens koffie zelfgemaakt en ondertussen veel verschillende soorten koffie geproefd. (Waarbij ik sneaky veel koffie weg heb gegeven aangezien ik het nog steeds niet lekker vind..) ’s Avonds gingen we terug naar Armenia, toch nog eventjes gaan dansen ’s avonds en de volgende dag rondgestruind door Armenia genietend van de zon. Daarna de bus richting Salento gepakt, een klein dorpje maar ontzettend moe en vredig.. Om de dag erna weer terug naar de grote stad te gaan, met alle viezigheid en lawaai.
Vorige week stond “zogenaamd” de hele week in het teken van studeren, om alvast voor te bereiden op de eindtentamens van deze periode zodat ik wat meer tijd met papa en mama door kan brengen. Toch loopt dit “helaas” dan toch altijd weer anders dan gepland en een normale week bestaat uit af en toe naar college gaan, toch weer iedere keer nieuwe centro commercials ontdekken, chillen, zingen, schreeuwen, dansen, serie kijken en alle andere standaard nutteloze dingen die je kunt bedenken die je in huis doet, naar de Candelaria, cadeautjes voor iedereen kopen, hele middagen besteden aan lunchen met de andere exchange studenten, skypen, en natuurlijk ook belangrijk.. Uitgaan. Prioriteiten!
Nu nog even flink gaan genieten van de laatste 3 weekjes hier in Bogotá… Waaaah.
Erg bijzonder was de dag dat er allerlei protestlopen voor de vrede waren, waarbij Colombianen vanuit heel het land naar Bogotá kwamen, de “Marcha por la paz”. Iedereen deed mee, scholieren, studenten, arbeiders, daklozen, gezinnen, noem het maar op. Het leek alsof heel Bogotá + andere steden ineens allemaal in de straten stonden, veel politie en millitairen, chaos. In het begin was het allemaal wat angstaanjagend, maar al snel bleek dat mensen niet echt kwaad wilden en alleen maar hun meningen wilden laten horen. We hebben een tijdje staan kijken op verschillende plaatsen, maar gingen daarna weg. Blijkbaar is het in het hartje van de stad wat minder rustig verlopen en moest de politie hardhandig ingrijpen, maar dat heb ik alleen maar van horen zeggen. Een week later begon het Congres voor de Vrede, dat ieder jaar in Bogotá plaatsvindt en waarbij wederom vanuit heel het land de bevolking naar Bogotá komt, inclusief de inheemse bevolking, zodat zij ook hun mening kunnen laten horen. Politici uit allerlei landen zijn aanwezig, het is een groot mediaspektakel, maar het allerbelangrijkste is dat het openbaar is, het was op de openbare universiteit (waar ook een heel soort “camping” op de campus was opgebouwd waar dat mensen uit andere steden konden slapen) waardoor iedereen hun mening kenbaar kan maken. Super interessant!
Vlak na dit Congres gingen we met ons vak ‘Conflicttheorie’ naar een provincie in het zuiden van Colombia, Cauca. Dit staat nog steeds bekend als 1 van de gevaarlijkste provincies omdat de FARC hier nog aanwezig is, en dit uitstapje was bedoeld om ons te kunnen laten zien dat het conflict toch daadwerkelijk invloed heeft op de bevolking, dat het nog steeds speelt ook al merk je dat niet in Bogotá en om het vanuit andere uitgangspunten te bekijken. Het was een heel ander soort tripje dan ik tot nu toe heb gemaakt, maar het was ontzettend interessant om met verschillende inheemse bevolkingen te kunnen spreken, om weer een andere kant van Colombia te zien. Ook was dit mijn eerste ervaring met de verschrikkelijke, lange busreizen, het eerste dorpje waar we naartoe gingen, Santander de Quilichao, is 18 uur met de bus. Toch, al met al, viel het mee. We sliepen met de hele groep, ongeveer 70 mensen, op een grote finca. Daar hadden we ook de eerste ontmoeting met de inheemse bevolking. Na Santander deQuilichao gingen we naar Popayán, wat veel indruk heeft gemaakt omdat het er zo geweldig mooi was, de hele stad is helemaal in het wit! We zijn daar naar de universiteit geweest voor een soort “congres” over het conflict in Colombia. Na een hele dag serieus zijn was het natuurlijk ’s avonds tijd om lekker uit eten te gaan, de nodige drankjes te benuttigen en te dansen! De dag erna zijn we naar een universiteit van de indígenas geweest in het dorpje Silvia, weer totaal anders en waar het conflict ook weer vanuit een totaal andere hoek werd benaderd. Na 3 dagen “serieuze” dingen, konden we de laatste dag heerlijk ontspannen op de finca met een heerlijk groot zwembad, muziek, drankjes en de hele dag zon. Goed leven!
Na dit uitstapje, heb ik 3 daagjes even heel hard gestudeerd, want het volgende tripje stond alweer gepland: de Zona Cafetera, ofterwijl, het koffiedistrict. Deze week heb ik denk ik meer in de bus geleefd dan in mijn huis, want ook dit was weer een busreis van 10 uur! Maar alles went;). De eerste dag gingen we naar Santa Rosa, een redelijk klein stadje. Na daar rondgelopen en gegeten te hebben, gingen we naar de thermaalbaden. Geweldig!! Tussen de bergen, watervallen en meest bijzondere bomen die ik ooit heb gezien, lekker de hele dag chillen in 4 verschillende soorten warmwaterbronnen. En toen er een korte regenbui was, werd het zelfs nog mooier. We sliepen in een soort blokhutten en de volgende dag vertrokken we al vroeg naar onze volgende bestemming, Armenia. Voor Armenia zijn we eerst kort in Pereira geweest, wat echt een lelijke stad was omdat het heel industrieel is, wat totaal niet in het plaatje van de koffiezone past omdat alles er juist enorm groen is en nog heel “traditioneel”. Hier was verder dan ook niet veel te zien dus we gingen al snel verder. Armenia was een wat grotere stad, maar echt een stad van verschillen. Net buiten Armenia zijn we naar een grote koffiefinca geweest, waarbij je dus weer in de bergen zit maar met onwijs grote plantages en dus alles alleen maar groen groen groen. We hebben een rondleiding gehad waarbij het koffieproces is uitgelegd, hebben zelf bonen geplukt in de plantages, vervolgens koffie zelfgemaakt en ondertussen veel verschillende soorten koffie geproefd. (Waarbij ik sneaky veel koffie weg heb gegeven aangezien ik het nog steeds niet lekker vind..) ’s Avonds gingen we terug naar Armenia, toch nog eventjes gaan dansen ’s avonds en de volgende dag rondgestruind door Armenia genietend van de zon. Daarna de bus richting Salento gepakt, een klein dorpje maar ontzettend moe en vredig.. Om de dag erna weer terug naar de grote stad te gaan, met alle viezigheid en lawaai.
Vorige week stond “zogenaamd” de hele week in het teken van studeren, om alvast voor te bereiden op de eindtentamens van deze periode zodat ik wat meer tijd met papa en mama door kan brengen. Toch loopt dit “helaas” dan toch altijd weer anders dan gepland en een normale week bestaat uit af en toe naar college gaan, toch weer iedere keer nieuwe centro commercials ontdekken, chillen, zingen, schreeuwen, dansen, serie kijken en alle andere standaard nutteloze dingen die je kunt bedenken die je in huis doet, naar de Candelaria, cadeautjes voor iedereen kopen, hele middagen besteden aan lunchen met de andere exchange studenten, skypen, en natuurlijk ook belangrijk.. Uitgaan. Prioriteiten!
Nu nog even flink gaan genieten van de laatste 3 weekjes hier in Bogotá… Waaaah.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
